คำว่า “ขายชาติ” กลายเป็นวาทะกรรมที่กลายเป็น “มุมเบอแรง” ย้อนกลับถล่มใส่รัฐบาล “ลุงตู่” พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อย่างมิอาจหลีกเลี่ยง หลังจากเมื่อเร็ว ๆ นี้ คณะรัฐมนตรีได้อนุมัติร่างกฎหมายให้ชาวต่างชาติที่เข้ามาลงทุนในประเทศไทยขั้นต่ำ 40 ล้านบาท มีสิทธิ์ซื้อที่ดินได้ 1 ไร่
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ มีมาตั้งแต่ 70 ปีที่แล้ว เมื่อปี 2497 ก็มีกฎหมายนี้ กระทั่งในปี 2542 สภาฯ ก็ได้อนุมัติกฎหมายให้ต่างชาติถือครองที่ดิน ตามมาตรการของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ซึ่งตอนนั้นประเทศไทยได้รับผลกระทบจากวิกฤติต้มยำกุ้ง ต่อมาในปี 2545 รัฐบาลสมัยนั้นก็ออกกฎกระทรวงเพื่อกำหนดรายละเอียดของต่างชาติที่สามารถมีกรรมสิทธิ์ที่ดินในประเทศไทยได้
แม้แนวคิดเปิดช่องให้ ‘ชาวต่างชาติ’ ซื้อที่ดินได้ ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นในรัฐบาลลุงตู่ เพียงแต่รัฐบาลนี้ได้นำกฎกระทรวงปี 2545 มาปัดฝุ่นใหม่ปรับแก้ ระยะเวลาจากเดิมไม่น้อยกว่า 5 ปี เหลือ 3 ปี และจากเปิดไว้อย่างกว้าง ๆ เป็นการคัดกรองเฉพาะกลุ่มที่ต้องการดึงเข้ามา
ชาวต่างชาติที่มีสิทธิ์ซื้อที่ดินในเมืองไทยได้ มี 4 ประเภท คือ กลุ่มประชากรที่มีความมั่งคั่งสูง กลุ่มเกษียณอายุจากต่างประเทศ กลุ่มที่ต้องการทำงานในประเทศไทยและกลุ่มที่มีทักษะเชี่ยวชาญพิเศษ โดยทั้งหมดต้องได้รับวีซ่าระยะยาว และต้องเป็นที่ดินในกรุงเทพมหานคร เขตเมืองพัทยา เขตเทศบาล หรืออยู่ในบริเวณที่กำหนดเป็นเขตที่อยู่อาศัยตามกฎหมายว่าด้วยผังเมืองเท่านั้น
ทำไมต้องผลักดันกฎหมายนี้ เชื่อว่าทุกรัฐบาลมีเหตุผลเดียวกัน นั่นคือ ต้องการกระตุ้นเศรษฐกิจ เนื่องจากหากให้ต่างชาติเข้ามาลงทุนจะทำให้เกิดการจับจ่ายใช้สอยมากขึ้น เพราะมีกำลังซื้อสูง และการดึงคนเก่งคนที่มีความเชี่ยวชาญเข้ามาอยู่ก็จะช่วยพัฒนาเศรษฐกิจอีกทางหนึ่ง เหมือนอย่างหลาย ๆ ประเทศทำมาแล้ว เช่น สิงคโปร์ก็ให้สิทธิพิเศษกับคนต่างชาติที่เก่ง ๆ เข้าไปช่วยฟื้นฟูประเทศ
แต่เมื่อเอ็กซเรย์ดูไส้ในร่างกฎหมายฉบับนี้ มีจุดอ่อนอีกมาก ตั้งแต่วงเงินลงทุน 40 ล้านบาทหรือ แค่ 1 ล้านกว่าเหรียญดอลลาร์สหรัฐนั้นถือว่าน้อยมากสำหรับการลงทุนในยุคนี้ วงเงินนี้เท่ากับเมื่อ 20 ปีที่แล้ว แถมลดระยะเวลาจากเดิม 5 ปีเหลือแค่ 3 ปี เท่านั้น
ที่สำคัญให้ซื้อพันธบัตรได้ เท่ากับเอาเงินมาลงทุนในพันธบัตร 3 ปี ได้คืนพร้อมดอกเบี้ย และซื้อที่ดินทิ้งไว้ 3 ปีราคาย่อมสูงขึ้นตามกาลเวลา เมื่อคนเข้ามาลงทุนเห็นมีกำไรก็ขายทิ้งขนเงินกลับบ้าน พฤติกรรมนักลงทุนไม่ว่าชาติไหน ที่ไหนมี “กำไร” ก็ไปที่นั่น ไม่ได้ยึดติด จึงไม่ต้องห่วงว่า ต่างชาติยึดประเทศ แต่ถามว่าแล้วไทยจะได้อะไร
อดีตที่ผ่านมามีให้เห็นมากมาย ไม่ว่าจะลงทุนในตลาดหุ้น หรือลงทุนในภาคการผลิตจริง สองสามปีก่อนก็มีข่าวบริษัทรถยนต์ค่ายอเมริกัน ขายโรงงานในไทยให้กับกลุ่มทุนจีน เมื่อเห็นว่าไปไม่รอด ขายเอากำไรขนกลับบ้านดีกว่า
แต่ที่น่าห่วงคือ พวกมาเฟียต่างชาติทำธุรกิจสีเทา เอาเงินเข้ามาฟอก ซึ่งตอนนี้ก็เข้ามากว้านซื้อพวกคอนโดมิเนียมโดยใช้คนไทยเป็น “หุ่นเชิด” แต่หากฎหมายนี้ออกไปก็จะสามารถซื้อที่ดินได้ง่าย
ฉะนั้น การกระตุ้นเศรษฐกิจด้วยการเอาที่ดินขายให้กับต่างชาติ แทบไม่มีประโยชน์กับเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ และคนระดับล่างสุดจะได้รับประโยชน์น้อยที่สุด กลุ่มที่ได้จริง ๆ คือ กลุ่มผู้ประกอบการอสังหาริมทรัพย์ โดยเฉพาะรายใหญ่ ๆ แต่ที่ต้องทำอย่างนี้ เพราะรัฐบาล “หมดมุข” ในการกระตุ้นเศรษฐกิจ แต่ทำไปทำมานโยบายเปิดช่องให้ต่างชาติซื้อที่ดินกลับกลายเป็นมุกแป้ก
จะว่าไปแล้ว การที่ฝ่ายไม่เห็นด้วย บอกว่า “รัฐบาลขายชาติ” อาจจะเป็นข้อกล่าวหาที่รุนแรงเกินไป แต่วิธีนี้ได้ไม่คุ้มเสีย เพราะในทางจิตวิทยา อาจจะทำให้ราคาที่ดินแพงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล จะทำให้โอกาสคนชั้นกลาง คนระดับล่างที่จะมีที่อยู่อาศัยของตัวเองก็จะยากยิ่งขึ้น แต่ก็ไม่เห็นด้วย ทีกองเชียร์ จะออกโรงหนุนว่าเป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจ เพราะมีแค่คนบางกลุ่มเท่านั้นที่ได้ประโยชน์
สิ่งที่รัฐบาลจะต้องขบคิดให้มาก คือ การมีนโยยายให้ต่างชาติเข้ามาซื้อที่ดิน ในขณะที่ที่ดินของประเทศไปกระจุกอยู่ในมือคนไม่กี่ตระกูล โดยมีเพียง 20% ของคนไทยเท่านั้นที่มีที่ดินถือครองเพื่ออยู่อาศัย และเป็นผู้ถือครองที่ดินขนาดเล็กและมีเพียง 5% ที่ถือครองที่ดินจำนวนมากที่เหลือซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ ยังไม่มีที่ดินถือครอง
ปัญหาเร่งด่วนทีรัฐบาลต้องทำคือ ทำให้คนไทยส่วนใหญ่มีที่อยู่อาศัย มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเอง ต้องยกระดับให้คนมีรายได้สูงขึ้น ไม่ใช่เกิดความเหลื่อมล้ำ รวยกระจุกจนกระจายอย่างทุกวันนี้ เพื่อให้คนไทยส่วนใหญ่พร้อมจะรับมือกับราคาที่ดินที่เพิ่มสูงขึ้นหลังจากเปิดโอกาสให้ต่างชาติเข้ามาถือครอง
งานนี้ถ้าไม่ถอย ก็ต้องแก้นโยบายใหม่ อาจจะให้เช่าระยะยาวแทน เพิ่มเม็ดเงินในการลงทุนสูงขึ้น หากไม่อยากถูกกล่าวหาว่าขายชาติ
ผู้เขียน: ทวี มีเงิน
บทความอื่น ๆ ของผู้เขียน
