คุณเป็นมนุษย์ “บ้าความเพอร์เฟกต์” รึเปล่า? ถ้าเป็นเอามาก ๆ อาจจะมีสิทธิ์ป่วยนะ
อาการ “Perfectionism” มีผล ถ้าคุณยังแข็งแรง มันเป็นแรงผลักดันอย่างดีที่จะทำอะไรให้สำเร็จลุล่วง คุณจะมีความอยากที่จะเอาชนะอุปสรรคขวางหน้าไม่ย่อท้อ แต่ถ้าในยามที่คุณเหลือแรงไม่มาก หรือร่างกายเจ็บป่วย และใจยังยึดติดสิ่งนี้อยู่ คุณจะหงุดหงิดและทุกข์ใจไม่มีที่สิ้นสุด คุณเคยมีเพื่อนเป็นแบบนี้มั้ย?
ผู้ที่ทำอะไร ๆ ก็ต้อง “Perfect” ไปหมด และมีอาการนี้มาก ๆ จะเป็นคนที่ใคร ๆ ลังเลที่จะเข้าหา กังวลถ้าจะสื่อสารด้วย เพราะกลัวที่จะไปทำอะไรให้ “คุณท่าน” ขุ่นเคือง ดูภายนอกเหมือนมีมาตรฐานสูงในทุกสิ่ง แต่ภายในลึก ๆ คนเหล่านี้กลัวที่จะเริ่มต้นทำอะไรใหม่ ๆ เพราะถ้า “ยังไม่พร้อม” พวกเขาจะไม่ยอมทำอะไรเลย
จะได้ยินคำอ้างที่ว่าไอ้นี่ก็ยังไม่พร้อม ไอ้นั่นก็ยังมา จริง ๆ แล้วเพราะอะไร? เพราะกลัวตัวเองจะล้มเหลว และโดนตราหน้าจากคนรอบข้างว่าไม่ได้เรื่อง ไม่เก่ง พวกเขาจะกลัวมาก
มนุษย์ที่ยึดติด Perfection หลัก ๆ มี สามประเภท …
ประเภทแรก ชอบกดดันตัวเองตลอดเวลาให้ทำอะไรให้เพอร์เฟกต์
ประเภทที่สอง ชอบไปกำหนดมาตรฐานความเพอร์เฟกต์ให้คนอื่น ใครไม่ถึงบรรทัดที่ขีดไว้ถือว่าไม่โอเค
ประเภทที่สาม ห่วงกังวลกลัวคนอื่นมองตำหนิหรือว่ากล่าวหากทำอะไรไม่เพอร์เฟกต์ เอาตัวเองไปเปรียบเทียบคนอื่นและต้องการโดดเด่นล้ำนำหน้าใคร ๆ
ทั้งสามจำพวกมีสิ่งหนึ่งเหมือน ๆ กัน ก็คือ มักจะมีนิสัย “คิดไปเอง” (มโนนั่นแหละ) และหลาย ๆ ครั้งการกระทำเพื่อความเพอร์เฟกต์ หรือไม่ยอมกระทำอะไรเพื่อรอให้เพอร์เฟกต์ ก็ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานความจริงใด ๆ
สองสามเดือนก่อนผู้เขียนได้เจอโพสต์ของกูรูทางด้านธุรกิจคนหนึ่งที่ภายนอก…เป็นคนเพอร์เฟกต์เสียจริง ๆ ทำอะไรเขียนอะไรนำเสนออะไรดูดี Perfect ไปหมด และแล้ววันหนึ่งเขาก็โพสต์บน Instagram ว่า …
ปกติเขาจะตรวจตราสิ่งที่โพสต์เสมอ แต่แล้วมาพบทีหลังว่าเขาเขียนคำสะกดผิด มีเพื่อนคนหนึ่งติงมาว่าทำไมไม่แก้? เขาตอบว่าบางทีก็ปล่อยให้ความไม่เพอร์เฟกต์มันได้เผยตัวออกมาบ้าง ตัวสะกดผิดนั้นไม่ได้ร้ายแรงหรือทำให้ความหมายเปลี่ยนไปหรือส่งผลลบใด ๆ มันก็แค่สะกดคำผิด
ผู้เขียนลืมเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ในเวลาต่อมา มีกิจกรรมที่ดำเนินอยู่ และได้โพสต์คำว่า Mentorship ในโปสเตอร์อีเวนต์หนึ่ง และไม่รู้ตัวเลยว่าสะกดผิด โพสต์ไปแล้วเรียบร้อย ถ้าใครอ่านเผิน ๆ จะดูไม่ออกว่ามันสะกดผิด (อันนี้ก็…น่าจะมโนไปเองเช่นกัน) พอดีมีเพื่อนทักมา โดยเธอได้พิมพ์ในคอมเมนต์ประมาณว่าสะกดคำผิดนะ จึงเห็น
ในความเป็นจริงเพียงแก้โปสเตอร์แล้วเอามาโพสต์ลงที่เดิมก็น่าจะจบ
แต่ในอีกความคิดเราควรไม่ต้องรู้สึกหน้าแตกเสียหน้าหรือเสียใจที่ทำพลาดไป ยอมรับมันสิว่ามันก็ผิดกันได้ เลยพิมพ์ขอบคุณเพื่อนผู้นั้นที่ชี้เป้าความผิด แล้วลงการยอมรับนั้นในเนื้อความที่ประกอบโปสเตอร์นั้นซะเลย
ถ้าเป็นสมัยก่อนก็คงเอากลับมานอนคิดว่าทำไมไม่น่าผิดเลย แย่จังเรานี่ ไม่ได้เรื่อง อายเค้าหมด เสียเครดิตสุด ๆ (ขนาดนั้น)
โชคดีนึกถึงสิ่งที่กูรูธุรกิจคนนั้นพูดขึ้นมาได้เลยเข้าใจล่ะว่า…ไม่มีใครเพอร์เฟกต์จริง ๆ หรอก
จงหัดยอมรับความไม่เพอร์เฟกต์ในตัวเราซะ จงหัดที่เลิกมองสิ่งที่ไม่เพอร์เฟกต์แล้วรู้สึกเหยียดหยัน จงหัดต้อนรับความไม่เพอร์เฟกต์เพราะมันช่าง ….
เพอร์เฟกต์เสียเหลือเกิน! มันทำให้เข้าใจขึ้นนะครับว่า Perfect Imperfection มันทำให้ชีวิตเบาขึ้นและเราก็สุขใจได้ยังไง
อยากจะเป็นมนุษย์ที่แสนจะ Perfect ไปซะทุกสิ่งหรือเป็นมนุษย์ที่มีความสุขบนความเป็นจริงดี?
ผู้เขียน …วิทยา แสงอรุณ คอลัมนิสต์อิสระ ผู้รักความไม่เพอร์เฟกต์
ข้อมูลประกอบ:
Psychology Today: Perfectionism
