ที่เจ็บช้ำคือรู้ แต่แก้ไม่ได้
เวลานี้ หันหน้าไปทางไหน จะพบกับคนที่มีปัญหาชักหน้าไม่ถึงหลัง จนทำต้องหาทางหยิบยืม เลยเถิดกลายเป็นคนมีหนี้เรื้อรัง จ่ายได้แต่ขั้นต่ำ
ถ้าถามว่าเกิดจากอะไร ผมเชื่อว่าใคร ๆ ก็ตอบได้ รายได้ไม่พอกับรายจ่าย หรือไม่ก็รายได้ลดจนไม่พอกับรายจ่ายที่มีอยู่
แต่ความยากที่จะแก้ไขปัญหานี้สิครับ ที่มันยาก ปัญหาหนี้มักจะเป็นปัญหาที่เกิดแล้วดับยาก เราสอนกันในมหาวิทยาลัย สารพัดวิชาที่เกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ การตลาด ก็เพื่อให้หา ค้นพบวิธีสร้างธุรกิจให้แข็งแรงเติบโต เพื่อสร้างรายได้ให้กับองค์กร เพื่อให้องค์กรมีรายได้มาสร้างการเติบโต สร้างความมั่นคงให้กับแต่ละบุคคล ตามแต่หน้าที่การงาน
แต่ในเรื่องการบริหารตัวเอง ให้ใช้เงินอย่างไรเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับชีวิต กลับเป็นวิชาที่ไม่แพร่หลาย เพราะอะไร?
เพื่อนผมคนหนึ่งบอกว่า มันสอนกันยาก เพราะมันไม่ใช่ทักษะ แต่มันเป็นระเบียบวินัยและทัศนคติที่มีต่อเงิน ถึงขั้นให้น้ำหนักว่าวันนี้ ทักษะเรื่องการหาเงินใช้เงิน “รู้กันแล้ว และเชื่อว่า 30% รู้จัก” แต่ที่ทำกันไม่ได้เพราะที่เหลืออีก 70% เป็นเรื่องที่ต้องถูกสอนถูกเรียนตั้งแต่เป็นเด็ก ๆ แน่ล่ะแต่ละครอบครัวเติบโตมาไม่เหมือนกัน มีความยากความซับซ้อนที่แตกต่างกัน ให้คุณค่าความสำคัญในเรื่องของเงินที่ไม่เท่ากัน และความรวยความจนก็สามารถสร้างทัศนะคติทางการเงินได้เหมือนกัน
แต่ถ้า… จะสร้างให้มีเงินออมอย่างน้อย 10-30% ของรายได้ที่ได้มาอย่างไร ถ้าเด็กๆเห็นพ่อแม่ ช็อปของรัว ๆ ในวัน 8.8 หรือ 9.9 จนปลายเดือนล้มละลาย ต้องกินมาม่า เห็นคนรอบข้างให้คุณค่ากับการนำเสนอความรวยมากกว่าศึกษาการสร้างความรวย (คงไม่ต้องเถียง เราชื่นชมกับภาพบ้านหลังใหญ่ รถคันงามกับเสื้อผ้าเครื่องประดับราคาแพง โดยไม่ได้รู้ว่าทำมาหากินกันอย่างไร ถึงมีฐานะได้ภายในพริบตา ของจริงหรือเปล่า) หรือแม้แต่ครูผู้สอน ก็ยังติดกับดักหนี้จนหนีไม่ออก ผมว่าเราสอนกันแค่ไหน ก็เห็นผลลำบาก เหมือนกับที่เราพร่ำสอนว่า โตไปไม่โกง แต่ผู้ใหญ่ก็โกงกันเต็มที่ เอาแต่สอน แต่ไม่เคยทำเป็นตัวอย่างให้ดู แล้วเด็กที่ไหนเขาจะทำ?
ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจหากเราจะอยู่ในวังวนการเป็นหนี้จากรุ่นสู่รุ่น เหมือนเป็นมรดกบาป!
ถ้าหากจะหวังให้คนรุ่นใหม่มีทัศนคติและให้คุณค่าของเงินอย่างถูกต้อง ผู้ใหญ่ต้องเป็นตัวอย่างได้ และต้องอดทนต่อการจะมีผลกระทบต่อโลกภายนอก
เวลานี้ เรารู้ปัญหาของหนี้แล้วว่ากระทบกับชีวิตเราขนาดไหน เรารู้แล้วว่าสาเหตุมาจากเรื่องอะไรบ้าง
วันนี้..เราต้องการรู้ว่าจะแก้ปัญหากันอย่างไร แน่ละ..จะแก้ปัญหาด้วยวิธีไหนก็จะมีผลกระทบในอีกด้านเสมอ มีซ้ายมีขวา แก้ปัญหาด้วยวิธีหนึ่งก็จะได้รับผลกระทบอีกด้านเสมอ อยู่ที่จะทนจะยอมรับได้มากแค่ไหน
แนวคิดการ หยุดหนี้ใหม่ เคลียร์หนี้เก่า เป็นวิธีการมาตรฐานที่จะแก้ปัญหาหนี้ไม่ว่าจะเป็นหนี้ในน้ำมือรัฐที่เรียกว่าหนี้สาธารณะ หรือหนี้ประชาชนที่เรียกว่าหนี้ครัวเรือน แต่…
ในความเห็นผม การหยุดหนี้ใหม่เป็นเรื่องยากที่สุด เพราะเป็นเรื่องบุคคล (ภาษาฟังยากเรียกปัจเจกบุคคล) ที่ได้ชวนคุยมาตั้งแต่ต้นว่าการเกิดหนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากวินัยและทัศนคติ ซึ่งบอกได้สอนได้ แต่หลายคนมีข้ออ้าง (เรียกเพราะว่าเหตุผลความจำเป็น) การจะหยุดหนี้ใหม่ได้ จึงต้องเริ่มเองขึ้นอยู่กับแต่ละคนจะมีแรงบันดาลใจอย่างไร แล้วอะไรละจะเป็นแรงชักจูง ต้องบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส แล้วจึงเกิดนิมิตหรืออย่างไร
บางทีก็รู้สึกเหมือนกันนะว่า เหมือนกับการถือศีลห้า ที่เราท่องจำกันตั้งแต่เด็ก ๆ แต่จะมีสักกี่คนที่ปฏิบัติได้ครบห้าข้อ
บทความอื่น ๆ ของผู้เขียน
ผมทำเวลาหล่นหาย … เมื่อคุณควบคุมไม่ได้ คุณก็ต้อง “ตั้งรับ” ให้ได้
ชีวิตที่ไม่มีเป้าหมาย ก็เป็นได้แค่ “ความฝัน”
การบริหารชีวิตให้มี “ความสุข” ด้วย “สำเร็จ” ด้วย นั้นเป็นเรื่องยาก แต่ทำได้
