“ขรก.เกียร์ว่าง” แผนกระตุ้นศก.ชะงัก

ผลสะเทือนของการเปิดศึกแย่งเก้าอี้รัฐมนตรีเศรษฐกิจในพรรคแกนนำรัฐบาลอย่าง “พลังประชารัฐ” ของกลุ่ม “สองมิตร” สมศักดิ์ -สุริยะ และพันธมิตร ที่ออกมาขับไล่ 4 กุมารประกอบด้วย “สมคิด-อุตตม-สนธิรัตน์-สุวิทย์” ให้พ้นจากเก้าอี้รัฐมนตรีแบบรายวันชนิดสามเวลาหลังอาหารนั้น 

พฤติกรรมดังกล่าว ไม่ได้สร้างความสบสนวุ่นวายให้กับบรรดา “ข้าราชการประจำ” เท่านั้น แต่ยังได้สร้างความสับสนอลหม่านให้กับบรรดานักธุรกิจ นักลงทุน ให้ตกอยู่ในสภาพ “ชักตื้นติดกึก ชักลึกติดกั๊ก” ต้องระงับแผนที่เตรียมไว้ รอจนกว่า คลื่นลมการเมืองจะมีความชัดเจน 

โชคร้ายของประเทศที่ความวุ่นวายจากความกระเหี้ยนกระหือรือของนักการเมืองเกิดขึ้นในห้วงเวลาที่วิกฤติจากโรคโควิด-19 ระบาดในบ้านเรา เริ่มเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ รัฐบาลได้เริ่มทะยอยคลายล็อคมากขึ้นเรื่อย ๆ พร้อม ๆ กับการการเร่งออกมาตรการต่าง ๆ สารพัดเพื่อฟื้นฟูและกระตุ้นเศรษฐกิจที่ชะงักงันมานานหลายเดือนให้เดินหน้าต่อไปได้ ทั้งออกพรบ.เงินกู้ 1.9 ล้านล้านบาทซึ่งมากที่สุดในประวัติศาสตร์ 

ขณะที่งบประมาณประจำปี 2564 เพิ่งผ่านสภาฯ ไปหมาด ๆ เรียกว่า “ยุทธปัจจัยในการในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ” พร้อมเดินหน้าทันที แต่เมื่อการเมืองไม่นิ่ง นักการเมืองกลุ่มหนึ่งมีความพยายามกดดันให้ลุงตู่ “เปลี่ยนม้ากลางศึก” ส่งผลให้บรรดาข้าราชการที่มือเป็นไม้ เป็นกลไกสำคัญในการขับเคลื่อนมาตรการต่าง ๆ ต้อง “หยุดชะงัก” รอดูสถานการณ์ ที่กำลังฝุ่นตลบว่าจะจบเช่นไร  

สิ่งเหล่านี้กลายเป็นพฤติกรรมปกติที่ฝังรากลึกอยู่ในระบบข้าราชการไทยชนิดไม่เคยเปลี่ยน

ทุกครั้งที่มีความเคลื่อนไหวกดดันให้ปรับครม.ก็จะเริ่มมีข่าวหนาหูว่า ข้าราชการใส่ “เกียร์ว่าง” ทำงานแบบเช้าชามเย็นชาม วางเฉยไม่กระตือรือร้น ทำให้งานสะดุดไม่คืบหน้า 

ทั้งที่ภารกิจหลาย ๆ อย่างต้องดำเนินการทันทีและต่อเนื่อง พฤติกรรมดังกล่าวของข้าราชการกลายเป็นการซ้ำเติมสารพัดปัญหาที่หนักหนาสาหัสอยู่แล้วให้ย่ำแย่ลงอีกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่ประชาชนและภาคธุรกิจประสบปัญหาความเดือดร้อนจากพิษเศรษฐกิจกับโควิด-19 

เรื่องนี้ร้อนถึง “ลุงตู่” ต้องออกมาปรามผ่านสื่อว่า “ใครเกียร์ว่างก็ต้องลงโทษ ใครทำตัวว่างก็ต้องลงโทษ ต้องทำงานจนถึงวันสุดท้าย ใครจะเป็นรัฐมนตรีหรือมีตำแหน่งอะไรต่าง ๆ ข้าราชการก็ต้องทำงานเพราะถือว่าเป็นข้าราชการของรัฐ ไม่เกี่ยวกัน” การที่ลุงติออกมาปรามเท่ากับยอมรับว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงและมีความเสียหายตามมา 

น่าเสียดายที่ “สูญญากาศในระบบราชการ” มาเกิดในห้วงเวลาที่มาตรการร้อน ๆ หลายมาตรการเข้าคิวรอการผลักดันอย่างเร่งด่วน ไม่ว่าจะเป็นมาตรการเร่งช่วยเหลือผู้ประกอบการเอสเอ็มอีที่มีปัญหาสภาพคล่องโดยใช้กองทุนเอสเอ็มอี กองทุนเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน และซอฟต์โลน 5 แสนล้านบาท ซึ่งจะต้องมีการปรับปรุงเงื่อนไขเพื่อให้ผู้ประกอบการเข้าถึงสินเชื่อ  

การเตรียมพร้อมรับมือกับหนี้ที่เกิดจากมาตรการพักหนี้ครบ 6 เดือนตามนโยบายรัฐบาลที่จะโผล่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อีกทั้งนโยบาย Energy for all ที่ล่าช้าไม่เป็นไปตามแผน โรงไฟฟ้าชุมชนที่ตั้งเป้าภายใน 1 กรกฎาคม 2563 จะเปิดโครงการโรงไฟฟ้าชุมชนในส่วนควิกวิน 100 เมกะวัตต์ จนป่านนี้ยังไม่คืบหน้าไปถึงไหน ต้องเลื่อนการประกาศรายชื่อผู้เข้าร่วมโครงการออกไปอย่างไม่มีกำหนด 

ขณะที่ภาคเอกชนทั้งสภาหอการค้าฯ สภาอุตสาหกรรมฯ ก็ไล่บี้ให้รัฐบาลเร่งขับเคลื่อนโครงการแก้ปัญหาเรื่องน้ำในโครงการ EEC ขาดแคลน รวมถึงขอความชัดเจนเรื่อง CPTPP ซึ่งมีผลต่อการตัดสินใจลงทุนและการส่งออก

จะเห็นว่ามาตรการต่าง ๆ ล้วนมีความจำเป็นต่อการฟื้นฟูประเทศทั้งสิ้น แต่ตอนนี้ต้องนอนแน่นิ่งอยู่ในแฟ้ม เพราะไม่มีเจ้าภาพ จนกว่าการเมืองจะมีความชัดเจน 

ความจริงสภาพเกียร์ว่างไม่ใช่เพิ่งเกิดในช่วงนี้ที่นัการเมืองกลุ่มหนึ่งมีความพยายามกดดันให้ “ลุงตู่” ปรับเปลี่ยนรัฐมนตรี กดดันให้ 4 กุมารพ้นเก้าอี้รัฐมนตรี แต่สภาพเกียร์ว่างมีตั้งแต่รัฐบาลคสช.ประกาศให้มีการเลือกตั้ง  ตอนนั้นบรรดาข้าราชการจะคอยดูทิศทางการเมืองว่าพรรคการเมืองไหนจะได้จัดตั้งรัฐบาลจะได้กำหนดท่าทีถูก  แถมกว่าจะจัดตั้งรัฐบาลได้ก็กินเวลานาน พอเริ่มทำงานโรคโควิด-19 ก็ระบาด 

เรียกว่าตั้งแต่เลือกตั้งมาจนถึงวันนี้ข้าราชการไทยอยู่ในสภาพ “เกียร์ว่าง” สลับ “เกียร์ต่ำ” ตลอดยังไม่เคยเร่งเครื่องชนิดเต็มสูบสักทีประเทศไทยก็เลยไปไม่ถึงไหนก็คงต้องวัดใจ “ลุงตู่” จะแก้ปัญหานี้อย่างไร

ทวี มีเงิน

ภาพ ทรงกลด แซ่โง้ว

ข่าวอื่น ๆ ที่น่าสนใจ

-นับถอยหลัง “ตุลาฯ มหาวิกฤติ”
-“เศรษฐกิจเวียดนาม” … จะแซงไทยจริงหรือ
-อย่าเสียเวลา “ตามล่าเลข 0” จน ศก.เจ๊ง
-จับสัญญาณ “แบงก์ชาติ” วิกฤติ ศก. “หนักกว่าที่คิด”
-การเมือง “Old Normal” ซ้ำเติม “วิกฤติเศรษฐกิจ”