ข้าราชการไทยนี่เก่งจริง ๆ ขนาด งบฟื้นฟูเศรษฐกิจ 4 แสนล้านบาทที่พ่วงอยู่ใน พ.ร.ก. 1 ล้านล้านบาท ผ่านสภาฯ ไม่ทันไร มีโครงการยื่นขอใช้งบฯ รวดเร็วราวกับเสกขึ้นมา ยิ่งเข้าไปดูรายละเอียดในเว็บไซด์ Thai ME ของสภาพัฒน์ ไม่น่าเชื่อมียื่นเข้ามามากกว่า 3 หมื่นโครงการ วงเงินเกือบ ๆ 8 แสนล้านบาท
ส่องเข้าไปดูไส้ในพบว่า เกือบทั้งหมดเป็น “โครงการเก่า” ที่โยกมาจากงบประมาณ 2563 และงบฯ ปี 64 ซึ่งเป็นโครงการใช้ไม่ได้ ถูกตัดทิ้ง เอามาปะแป้งแต่งตัวใหม่แล้วเติมคำว่า “โควิด-19” ต่อท้ายให้เข้ากับวัตถุประสงค์ ยิ่งคลี่ดูรายละเอียด ปรากฏว่ามีโครงการซ้ำกันมากมาย เฉพาะอย่างยิ่งถนนราดยางมีถึง 1,150 โครงการ โครงการเก่าอย่างน้ำใต้ดินขอมาบ่อละ 5 แสนบาท เท่ากับเคยขอไว้ในงบปี 63 ที่เคยถูกวิจารณ์ว่าสูงเกินจริง โครงการเอสเอ็มอีของสสว.ขอมา 1.5 แสนล้านบาทอ้างเพื่อเป็นการยกระดับเอสเอ็มอี
โครงการน้ำประปา โครงการขุดสระน้ำไม่ใช้แรงงานคนก็ซ้ำ ๆ หลายโครงการ ทั้งหมดนี้ผิดวัตถุประสงค์เพราะไม่ใช้แรงงานคนแต่ใช้เครื่องจักรของผู้รับเหมาที่เป็นหัวคะแนนนักการเมืองและนักการเมืองท้องถิ่นในพื้นที่ ยังมีโครงการแปลก ๆ เช่น โครงการกระทรวงกลาโหมกับท้องถิ่นทั่วไป หรือคณะกรรมการอีอีซีเสนอโครงการไทยเที่ยวไทยไปอีอีซี และโครงการยกระดับฝึกอบรมพนักงานของกลุ่มโรงงานพื้นที่อีอีซี 3 แสนคน ทั้งที่บริษัทเหล่านี้ยอดขายสูงกว่างบประมาณของไทย
บางหน่วยงานของบซื้อโทรทัศน์ 3 หมื่นกว่าบาท บางโครงการขอเงินทำป้ายปรับภูมิทัศน์ที่ทางจังหวัดกับผู้รับเหมาตกลงกันเรียบร้อยแล้ว องค์กรพิเศษบางแห่งของบสูงถึง 600 ล้านบาท ทั้งที่ได้งบประมาณประจำปี ได้แค่ 200 ล้านบาท
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของหน่วยงานราชการที่ปัดฝุ่นโครงการเก่าย้อมแมวขายงานถนัดอย่างนี้ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่า กระทรวงมหาดไทยครองแชมป์เสนอมากที่สุด ทั้งในส่วนของกรมที่ดิน กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) จังหวัด กระทรวงอื่น ๆ ก็ลดหลั่นลงมา
หากดูจากไทม์ไลน์ก็จะพบ “พิรุธ” เริ่มจากในวันที่ 27 พ.ค.63 กระทรวงต่าง ๆ ร่อนหนังสือไปถึงส่วนท้องถิ่นให้ทำโครงการเสนอเพื่อของบฯ ให้เวลา 1 สัปดาห์กำหนดส่งภายใน วันที่ 5 มิ.ย. 63 ปรากฏว่าพอถึงเวลาโครงการต่าง ๆ ถูกส่งเข้ามาส่วนกลางพรึบพร้อมเพียงกันอย่างไม่น่าเชื่อ ขนาดโครงการที่ยื่นของบประมาณประจำปี ยังต้องใช้เวลาเขียนเกือบปีแต่นี่ไม่กี่วัน ต่อมามีเจ้าหน้าที่แฉผ่านโซเชียลว่าถูกเจ้านายสั่งให้ดึงโครงการเก่าจากคอมพิวเตอร์มาตัดต่อแล้วเติมคำว่าโควิดเท่านั้นทุกอย่างเหมือนเดิม
งานนี้ บรรดาบิ๊กข้าราชการ นักการเมือง “รู้ข้อสอบล่วงหน้า” รู้กันวงในมาก่อนว่าต้องมีงบฯ ฟื้นฟูเศรษกิจ จึงสั่งให้ลูกน้องเตรียมของเก่ามาปัดฝุนใหม่ แล้วยื่นเสนอเข้ามาได้ภายในไม่กี่วัน เข้าตำรา “ชงเองกินเอง” มีข้าราชการ นักการเมือง หัวคะแนนและผู้รับเหมาร่วมกันถลุงงบฯ ก้อนโตโดยอาศัยช่องโหว่ที่เปิดให้ ใช้กระบวนการจัดซื้อจัดจ้างวิธีพิเศษได้ ไม่ต้องใช้กวิธีปกติจึงไม่ต้องให้สภาฯตรวจสอบ เท่ากับเป็นการ “ตีเช็คเปล่า” อันตรายมาก
สอดคล้องกับกระแสข่าวลือเรื่องมีการจัดสรรเงินกู้ให้ ส.ส.นำไปใช้ลงพื้นที่ คนละ 80 ล้านบาท จึงไม่แปลกใจ ที่มีข่าวแย่งเก้าอี้ในพรรคร่วมรัฐบาลเพราะอยากจะมาดูแลงบ 4 แสนล้านซึ่งเป็นงบฟื้นฟูเศรษฐกิจที่มีวงเงินมากที่สุดในประวัติศาสตร์มากกว่าโครงการมิยาซาวา ไทยเข้มแข็งหรือโครงการฟื้นฟูเศรษฐกิจหลังน้ำท่วมในรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ที่ใช้ 3.5 แสนล้านบาท
แต่ครั้งนี้วงเงินสูงถึง 4 แสนล้านบาทเกือบเท่างบลงทุนประจำปี 63 ที่ตั้งไว้ราว 6 แสนล้านบาท หากรวมสองก้อนนี้เท่ากับปีนี้รัฐบาลมีเงินลงทุนมากถึง 1 ล้านล้าน แต่งบ 4 แสนล้านบาทเป็นเงินกู้ที่ประชาชนต้องใช้หนี้ในอนาคต ลองคิดเล่น ๆ สมมติประเทศไทยมีประชากร 65 ล้านคนรับภาระหนี้ทั้งหมด 4 แสนล้านบาทเท่ากับทุกคนมีหนี้ก้อนใหม่เพิ่มอีกคนละ 6 พันบาท
แต่ถ้าดูโครงการที่ยื่นเสนอมา ต้องบอกว่า ตำพริกละลายแม่น้ำ คงไม่ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ก็อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่
ทวี มีเงิน
ข่าวอื่น ๆ ที่น่าสนใจ
-เงินล่องหน … กับ New Normal
-“ระเบิดเวลา” เศรษฐกิจ น่ากลัวกว่าไวรัสโควิด-19
-เศรษฐกิจไทย บนบ่าของ “คนชั้นกลาง”
-วิกฤติครั้งนี้หนักกว่า “ต้มยำกุ้ง”
-สายการบิน “แห่งชาติ” ไม่สำคัญเท่า…
